حرفای یک بیمار سرطانی با کسانی که از ترس مردن جرات رفتن به راهپیمایی ندارند

حرفای یک بیمار سرطانی با کسانی که از ترس مردن جرات رفتن به راهپیمایی ندارند
چند ساعتی بیشتر به راهپیمایی 25 بهمن باقی نمونده و شما دوست عزیز تو این مدت زمان باقی مونده به راهپیمایی اعتراض آمیز دارید مطالب یک بیمار مبتلا به سرطان رو می خونید که مث شما این روزا تمام هم و غمش شده حضور در راهپیمایی اعتراض آمیز روز 25 بهمن که مطمئنن در نوع خودش روز تاریخی و سرنوشت سازی خواهد بود،پس چرا امروز من و تو ما نشویم و به جمع دیگر دوستان محلق نشویم؟
می دونم زندگی شیرینه و نبودن یا به عبارتی مردن،سخته
می دونم ندیدن دوباره ی عزیزانی که از ته دل دوسشون داریم و چشم انتظار اومدن ما به همراه پیروزی هستند،سخته
می دونم ندیدن فرداهای زیباتر پس از کسب آزادی بدون حضورت،واست ،سخته
همه ی اینارو من می دونم چون قراره منم با تو در این راهپیمایی همراه شم و باز می دونم که تو هم همه ی اینارو میدونی
اما رفیق گل من،تا به کی می خوای کار امروز را به فردا بندازی؟
تا به کی می خوای دست دست کنی به امید اینکه جای خالی من و تو را دیگران پر کنند در این راهپیمایی سرنوشت ساز شرکت نکنی؟
تا به کی می خواهی منتظر روزی شوی که این حکومت،شاید روزی بر اثر اتفاقات ناخواسته ساقط و جای خود را به حکومت دلخواهت دهد؟
لابد میگی می ترسم؟ آره؟ خب اعتراف می کنم من هم چون شما از مردن می ترسم اما باید بدونی روزی من و تو خواه ناخواه خواهیم مرد پس  چرا برای هدف مون نمیریم؟
چرا برای راحتی و آسایش و زندگی بهتر فرزندان و نوه هامون نمیریم؟
اصن زن و بچه و خونواده جای خود،چرا در راه آزادی وطن عزیزمون ایران نمیریم؟
بلند شو رفیق و حرف من مبتلا به سرطان رو گوش کن
بخدا قسم بخاطر شیمی درمانی، سردی هوا،برای منی که هر دو هفته یکبار باید شیمی درمانی شم خیلی بد و عوارش زیادی به همراه داره اما تنها بخاطر تو و بخاطر اینکه بدونی من هم با تو و باقی دوستانم سختیاشو به جون می خرم و با تو عزیز دلم همراه میشم به امید اینکه فردای بهتری برای نسل های آینده مون  ساخته و امطمئن باش اگه روزی نباشیم اونا هم به وجود و داشتن من و تو افتخار خواهند کرد / والسلام

Read Full Post »