چندی پیش از سوی عده‌ای از بانوان داخل کشور طرحی موسوم به پنج در پنج ارائه شد. در توضیح این طرح گفته شد: « پنج‌شنبه‌ها، راس ساعت پنج، به مدت پنج ثانیه، پوشش اجباری رو از سر برمی‌داریم و موهامون رو یه هوایی می‌دیم. بعد غرق لذت… هرچند می‌دونیم حرکت خیلی خیلی کوچیکی بوده… اما با علم به این که داریم قدم‌های اول یه راه طولانی رو برمی‌داریم… در حالی که ته قلبمون احساس غرور و شعف می‌کنیم به راهمون ادامه می‌دیم » و همچنین توضیح داده شد که « حجاب اجباری نشانه‌ی همه‌ی ظلم‌هایی است که به زنان در ایران می‌رود. مجسمه و سمبل حقیر دانستن و نماد آقابالاسر داشتن است. اگر موفق شویم این سد را بشکنیم، هدف‌های دیگر ساده خواهند بود: حق طلاق، حق تحصیل، حق حضانت… شرط اولی که گذاشتیم این بود: فقط در صورتی این کار را می‌کنیم که خطری درکار نباشد. مثل راهپیمایی خیابانی نیست که تمام مسیرهای منتهی به خیابان‌های شلوغ را ببندند. مثل دست بند سبز بستن نیست که موقع دستگیری مدرکی از تو داشته باشند. مثل آب بازی و فانوس بازی نیست که مکان مشخصی داشته باشد و به آنجا نیرو بفرستند. باز و بسته کردن روسری حرکتی است که همین الان خیلی‌هایمان ناخوداگاه انجام می‌دهیم
پ . ن لطفن بجای اجرای طرح پنچ در پنج در پنج،فکر نان باشید.
Gajamoo 