سیاه و سفید، من و تو ، چه خط صافی…
چه خط بی پایانی…
نه تو به من می رسی نه من به تو
نه این خطها می شکنند،
بگذار تلخ بنوشیم
بگذار بلای تو را بخرم
بگذار…
من تمام می شوم تو تمام می شوی و این زندگی پایانیست بی انتها…
گوش کن،یه شعر یک ملودی یک خط التماس…
صورت تو بهترین تابلوی این زندگیست، و جدای شعریست بی فرار …
من از رو نمی روم و نمی توانم
تلخی دوریت با من است مثل یک شعر تلخ از شاهین
مثل…
مثل من مثل تو مثل تلخیه یک پک مشروب مثل یک پک سیگار نا آشنا مثل تلخی اولین مشروب…
و من هنوز دوستت دارم….
بی انتها…
چه جمله های تلخی چه برگ چروکیده بی خط صافی…
چقدر پشیمانم…
بیا من را این من بی همه چیز را بغل کن، به آغوش بکش،مگر چند باز زنده ام…
بیا وطنم را به من بده…
من را به من بده…
بیا مرا به آغوش بکش…
من از هر گناهی می گذرم به من چه که آخر دنیا چه می شود، اگر یک بار دیگر متولد شوم باز هم تورا دوست خواهم داشت…
بهشت را به تار موی تو نخواهم داد…
بیا عشق بی وفای من بیا که بی تو نمی شود…
Gajamoo 