داغ از دست دادن یک عزیز،یک جگر گوشه،یک فرزند خیلی سخته و تنها افرادی حرفای منو متوجه و معنا و مفهوم آن را بخوبی درک می کنند که عزیزی از دست داده باشند.
امروز صبح جوان 21 ساله ای بنام بهنود شجاعی پای چوبه داری رفت که تنها 17 بهار از زندگیش را در کنار خانواده اش،گذرانده بود و باقی عمر کوتاهش را در زندان قزل حصار و به جرم قتل نوجوانی بنام احسان نصرالهی که زمان مرگ 16 سال بیشتر نداشت.
امروز صبح عده ای کثیری از مردم پای چوبه دار این عزیز از دست رفته آمده بودند تا از پدر و مادر مقتول طلب عفو و بخشش کنند تا شاید بهنود عزیز از اعدام نجات پیدا کند اما هر کاری کردند نتوانستند رضایت آن پدر و مادر داغدیده را که 4 سال،از مرگ عزیزشان، احسان گذشته بود،جلب کنند تا اینکه حلقه های طناب دار جان بهنود عزیز را گرفت.
همه این مطالب را گفتم تا پیش بهنود عزیز شرمنده نباشم چرا که مرگش باعث شاد شدن دل من نشد و اعتراف می کنم برای لحظه ای کوتاه بخاطر جوانیش گریستم اما چه کسی و یا چه کسانی برای امثال احسان ها گریستند؟
اگر شما جای پدر و مادر احسان نصرالهی بودید و بهنود پسر دردانه ی شما را به هر دلیلی به قتل می رسانید از قصاصش صرفنظر می کردید؟
باور کنید مرگ عزیز خیلی سخته و گذشت از قاتلینی چون بهنود شجاعی سخت تر و اگر من جای پدر و مادر احسان نصرالهی بودم ترجیح می دادم بهنود قصاص شود تا درس عبرتی باشد برای دیگران.
Gajamoo 